1. Valorar diariamente signos e síntomas de complicacións: flebite, extravasación, trombose venosa profunda, saída accidental etc. (INS 2016, grao III).
2. Comprobar permeabilidade da luz antes de cada uso, aspirando un volume de sangue correspondente aproximadamente ao cebado do catéter e refugalo no caso de que estea selado con heparina sódica.
3. Lavados con SSF coa técnica push-stop–push con clampaxe a presión positiva: técnica de lavado intraluminal que consiste en instilar, no caso de catéteres PICC, polo menos 5-10 ml de SSF a emboladas (usando sempre xiringas de 10 ml ou maiores, pois instilar con xiringas inferiores pode xerar un incremento da presión intraluminal que leve á rotura do catéter), facendo pequenas pausas (máis ou menos cada 1-2 ml) para xerar turbulencias. Deste xeito garantimos a limpeza das paredes ao evitar o depósito de eritrocitos, fibrina ou substancias na luz do catéter, que o acabarían obstruíndo.

• Recoméndase que os lavados se realicen cun volume superior ao dobre da capacidade do catéter, e dobrar o volume tras solucións viscosas e propensas ao precipitado como nutricións, hemoderivados, bicarbonato etc. (INS 2016, grao IV). (O volume de cebado máximo dun PICC de 55 cm é entre 1,3-1,5 ml; por consenso, recoméndase entón usar polo menos 5- 10 ml de SSF para os lavados habituais, e 10- 20 ml no segundo caso citado).
• A clampaxe a presión positiva consiste en pechar o clamp externo do catéter (se o ten) durante a instilación da última embolada, tendo en conta que debe sobrar algo de volume na xiringa para manter sempre a presión positiva. Rotar a zona onde se clampa para non danar o catéter.

4. Selaxe final do catéter: no uso intermitente, tras o lavado final, é opcional selar con heparina sódica (INS 2016, grao III). Utilizarase unha xiringa cargada con 3 ml de heparina sódica cunha concentración de 20 UI/ml e perfundirase aproximadamente o volume de cebado do catéter, facendo clampaxe a presión positiva ao terminar a instilación (se ten clamp).

• Segundo a evidencia actual, a medida máis importante para evitar obstrucións é o lavado coa técnica push-stop–push, e non se observa un maior beneficio se facemos unha selaxe posterior con heparina sódica (INS 2016, grao I).

5. Cura de mantemento: realizarase sempre que se precise, por perda de integridade do apósito, sudación, sangrado, sucidade etc. (CDC 2011, categoría IB).

• Semanalmente: se utilizamos un apósito semipermeable transparente e visualizamos o punto de saída do catéter.
• Cada 48 h: sempre que usemos un apósito con gasa que non permita observar o punto de saída do PICC.

6. Antiséptico de elección: recoméndase a aplicación do antiséptico de elección en esponxas monodose, o na súa falta, o mesmo antiséptico en spray.

• 1.ª elección: clorhexidina >0,5% (preferiblemente ao 2%) con alcohol isopropílico ao 70º. Tempo de secado 30 segundos (CDC IB).
• En caso de sensibilidade á clorhexidina, usaríase povidona iodada non alcohólica (non en catéteres de silicona) ou só alcohol isopropílico ao 70% (INS 2016, grao I). Tempo de secado: 1,5-2 minutos e 30 segundos, respectivamente.

7. Fixación do catéter: recoméndase que o catéter se fixe á pel mediante un sistema fixador sen suturas^(1), especialmente concibido para este propósito. No mercado existen varios tipos aínda que os máis comúns son os fixadores adhesivos, os cales se cambiarían cada 7 días ou cando se precise.

• Actualmente, o Instituto Británico de Excelencia no Coidado, NICE, recomenda un fixador permanente subcutáneo, sen adhesivo, que serve para todo o período de tratamento, o cal evita o risco de dano na pel polo pegamento de produtos sanitarios (MARSI), e ademais reduce o risco de extracción accidental do catéter^.

                                                          Modelos de fixadores sen suturas.