• Os profesionais sanitarios non portarán aneis, pulseiras, unllas pintadas, e en xeral calquera cousa susceptible de ser o niño de xermes.

• Informar o doente que ao ser portador dun catéter venoso deberá ter uns coidados en canto a mobilización que non o imposibilitan pero si que son condicionantes (se a vía venosa está en flexura, deberá procurar non dobrar o brazo para evitar roturas ou obstrución do catéter).

• Ante a existencia de peluxe na zona de inserción recomendase cortalo antes que rasúralo para evitar producir microlesións cutáneas.

• En cada intento de inserción utilizar un catéter novo. Aconsellase non tardar más de 25 minutos dende a primeira punción para canalizar unha vía venosa. ^{(Boa práctica)}

• Nos adultos, utilizar as extremidades superiores para a inserción do catéter. Recolocar calquera catéter enxertado nunha extremidade inferior a unha extremidade superior o antes posible. ^{(Categoría II)}.

• Nos pacientes pediátricos, pódense usar as extremidades superiores ou inferiores, o coiro cabeludo (neonatos o lactantes) como sitios de inserción dun catéter. Categoría II. ^{(Categoría II)}.

• Seleccionar os catéteres en función do obxectivo buscado e a duración do uso prevista, das complicacións infecciosas ou non infecciosas coñecidas (flebite e infiltración), e da experiencia do profesional. ^{(Categoría IB).}

• Non se deben utilizar agullas de metal para a administración de fluídos e medicación que poden causar necrose de tecidos. ^{(Categoría IA).}

• Non canalizar de xeito rutineiro nunha vea se non se vai a utilizar.

• As veas recomendadas para tratamento IV son (por esta orde): dorsais, metacarpianas, radial, cubital, basílica e cefálica, xugular externa e epicraneais nos neonatos, elixindo aquelas onde non existan signos de punción previa, nin lesións da pel, buscando a maior comodidade para o doente, tendo en conta a duración da terapia, tipo de fluídos, ritmo, membro dominante ou a preferencia do enfermo e a súa mobilidade na zona elixida.

• Informar o paciente sobre a selección da vea, se recomenda primar a seguridade fronte a independencia de movementos do paciente. ^{(Recomendación Forte)}

• Evitar as veas de MMII por risco de trombose, e no caso de ser imprescindible pola urxencia, debemos canalizar nova vía no membro superior canto antes se poida.

• Non empregar a extremidade afectada nun doente ao que se lle practicou una extirpación ganglionar (con linfadenectomía).

• Evitar no posible a extremidade afectada por un ACV.

• Non utilizar as veas dun membro con fístulas arteriovenosas, queimaduras, lesións cutáneas, zonas esclerosadas e doridas.

• Non canalizar as veas varicosas ou trombosadas.

• Non canalizar nunca unha vía periférica por enriba do lugar de inserción dun catéter central de acceso periférico.

• Evitar no posible canalizar o membro dominante, prominencias óseas e áreas de flexión.

• Procurar que o punto de inserción non dificulte as actividades diarias do doente.

• A palpación do lugar de inserción non se debe facer despois de aplicar antiséptico na zona.

• En pacientes que o precisen, e sempre en pediátricos, valorarase a utilización de férula de inmobilización, fixándoa con esparadrapo hipoalerxénico sen rodear completamente o membro, e cubrir cunha malla elástica, para asegurar a correcta fixación da vía. A fixación realizarase o máis distal posible do punto de inserción, e procurando non exercer presión excesiva por risco de feridas e/ou úlceras.

• En doentes con tratamento intravenoso continuado ou urxente e con dificultade de acceso venoso, se o catéter está permeable e non hai signos de flebite, non debe retirarse a vía ata que non teñamos una nova vía funcionando.

​