Observacións 

• As habilidades e as competencias dos profesionais sobre o manexo da SNG deben revisarse periodicamente.
• Ter en conta as contraindicacións (Anexo Contraindicacións.pdf e complicacións (Anexo Complicacións.pdf)
• Algúns pacientes teñen un risco moito maior que outros para unha colocación accidental dunha SNG no tracto pulmonar. Entre estes factores atópanse: nivel alterado da conciencia, diminución o ausencia do reflexo nauseoso, sedación intensa e enfermidade crítica.
• Nos pacientes inconscientes hai que vixiar a posible aparición de cianose, xa que o reflexo da tose pode estar diminuído ou ser inexistente. 
• Non repita o procedemento máis de 3 veces. Deixe o procedemento se o paciente presenta signos de angustia.
• Indicar ao paciente como ten que moverse para evitar tiróns e desprazamentos da sonda, informándoo das posibles sensacións que pode ter: sequidade de gorxa, dificultade para tragar ou sensación de corpo estraño. 
• Se ao realizar o aspirado gástrico para a comprobación da correcta colocación obtemos contido bilioso ou verdoso, é posible que xa esteamos en duodeno, polo que retiraremos un pouco a sonda e volveremos a comprobala.
• Aínda sendo as tiras de pH a proba de primeira liña, a súa limitada precisión e  a dificultade para diferenciar os resultados colorimétricos polos profesionais, fan necesario investigar métodos máis precisos e seguros para confirmar a colocación correcta da SNG.  
• A inspección visual de aspirado e a auscultación da insuflación de aire, non son indicadores fiables da colocación correcta e non debe confiarse nelas (grado B).
• Todas as radiografías que se lle fagan a un paciente con SNG deben levar especificado que o paciente é portador de sonda.
• En prematuros e neonatos, para calcular a lonxitude da sonda que se vai introducir hai que medir a distancia desde a ponte nasal ata o apéndice xifoides.  
• Non hiperestender ou hiperflexionar o colo do lactante; pode ocluír as vías aéreas.